Rok temu przekonałam się do przeczytania
kontynuacji powieści „Pocałunek Anioła Ciemności” po ponad siedmiu latach od
jej zakończenia. Dlaczego nie czytałam kontynuacji od razu? Dlaczego sięgnęłam
po nią dopiero teraz? Odpowiedź na oba pytania jest jedna: bo obraziłam się na
autora za jeden wątek, ale byłam bardzo ciekawa dalszych losów Billi SanGreal.
To była jedna z lepszych książkowych decyzji
ubiegłego roku. „Bogini Ciemności” to ciekawa przygodówka, w której nie brak
zwrotów akcji. Przez cały czas mamy ochotę podążać za bohaterami, towarzyszyć
im w tej historii, dowiedzieć się więcej o nich i sprawie.
Tym razem Billi wraz z Templariuszami
musi stawić czoła pradawnej czarownicy, która ponownie zbudziła się do życia i
rośnie w siłę. Towarzyszymy naszym bohaterom w gorszych i lepszych chwilach,
stajemy do walki z wilkołakami oraz widzimy jak SanGreal dojrzewa na naszych
oczach. Po raz kolejny trafiamy w wir paranormalnych wydarzeń, z którego nie
sposób się wydostać. Ta książka pochłania do tego stopnia, że przeczytacie ją w
jeden wieczór.
Co ważne, Billi nadal ma w sercu Kay’a.
Trudno jej się dziwić. Jak się okazuje – po wielu latach ja także nadal miałam
go w sercu. Jednak w tej części pojawia się ktoś nowy. Od razu zaznaczę, że nie
lubię, gdy na siłę zastępuje się jednego chłopaka drugim, ale w przypadku Iwana
nie czułam odrzucenia. Chadda wprowadza jego postać nie tylko po to, żeby
bohaterka miała kogo kochać (bo i tak otacza ją mnóstwo ludzi, których kocha).
Aleksiejewicz jest istotną postacią, można nawet powiedzieć, że bez niego
Templariusze utknęliby w martwym punkcie. Warto też nadmienić, że Iwana da się
lubić, nawet jeśli nadal żywicie uczucia do Kay’a!
Co do samego pomysłu – mam bardzo ambiwalentne
podejście. Z jednej strony mamy ciekawą, całkiem nieźle przemyślaną fabułę, z
drugiej jednak dostajemy masę stereotypów o Rosjanach, które kłują w oczy. Nie przyczepię
się też do samej kreacji „głównego złola”, bo choć nie zgadza się z wyobrażeniem
znanym dotychczas z innych kultury, to trzeba pamiętać, że jest to postać
interpretowana przez Sarwata Chaddę. A nowa kreacja jest kompletna i działa w świecie
stworzonym przez autora.
Podsumowując: mam nadzieję, że Sarwat
Chadda napisze jeszcze jakąś powieść, która zostanie potem wydana w Polsce, bo
czyta się to szybko i dobrze. Widać, że autor miał pomysł na tę historię, moim
zdaniem nie do końca wykorzystał potencjał niektórych postaci, ale wybaczam –
wszyscy jesteśmy tylko ludźmi. Najbardziej uciążliwe były dla mnie właśnie
stereotypy, np. Rosjanina-pijaka. Poza tym, nie mam zastrzeżeń. Po latach
wybaczyłam autorowi złamanie mi serca (w wieku zaledwie 13 lat!).
„Bogini Ciemności” polecam zdecydowanie
każdemu!
WRDYKT:
Fabuła: 7/10
Styl pisania: 6/10
Świat przedstawiony: 7/10
OCENA: 6,7/10
Monika Karolina
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz